قافیه 1

قافیه در شعر کلاسیک در پایان هر بیت قرار می گیرد اما در شعر نیمایی، در آخر جمله یا مطلب واقع می شود مثل:

هست شب یک شب دم کرده و خاک

رنگ رخ باخته است.

باد، نو باوة ابر،از برکوه

سوی من تاخته است

هست شب همچو ورم کرده تنی گرم در استاده هوا،

هم از اینروست نمی بیند اگر گم شده ای راهش را.

(نیما)

باخته و تاخته دو کلمة همقافیه اند که در آخر جمله واقع شده اند. "هوا" و "را"، نیز پس از پایان یافتن مطلب، قافیه گردیده اند.